Toon menu

St. Martinuskerk te Wirdum

De aan de heilige St. Martinus gewijde kerk in het terpendorp Wirdum is een van de vele provinciale monumenten die Friesland rijk is. Resten van tufsteen die zijn gevonden, zorgen voor een datering van rond de 12e eeuw. Het oorspronkelijke deel is in de 13e eeuw vernieuwd, waarbij er gebruik is gemaakt van baksteen. De toren stamt uit de 19e eeuw. Dit deel van de kerk is eerder afgebroken in de 17e eeuw.

Foto 1 bij St. Martinuskerk te Wirdum Foto 2 bij St. Martinuskerk te Wirdum

Meer over dit project

De leden van de Protestantse Gemeente te Wirdum wensten het dakvlak van de toren te vernieuwen. Daarnaast was er de wens om de galmborden, het schilderwerk, het torenuurwerk en hekwerk te renoveren. Voor deze renovatiewerkzaamheden heeft de Protestantse Gemeente een aanvraag bij SBF ingediend en een financiële bijdrage verkregen.

De St. Martinuskerk te Wirdum en in het bijzonder de desbetreffende toren, bevatten elementen die van waarde zijn voor de bouwhistorie en bouwcultuur. Hiertoe behoren onder andere de klokken in de toren die beide afkomstig zijn van verschillende makers. De bekende Amsterdamse klokkengieter Jan Albert de Grave was verantwoordelijk voor een van de klokken. Het orgel van de Martinuskerk heeft een Friese achtergrond. De in Leeuwarden gevestigde firma Lambertus van Dam en zonen was verantwoordelijk voor de vergroting van het orgel, dat van 1785 tot 1790 werd uitgevoerd. Mede dankzij het bijzondere snijwerk heeft het orgel een monumentale status gekregen.

Het bijzondere interieur samengenomen met de rijke bouwgeschiedenis, maakt de St. Martinuskerk in het terpendorp Wirdum tot een belangrijk rijksmonument. Mede dankzij SBF zijn belangrijke elementen weer in ere hersteld.

Bron: Stenvert, R., Kolman, C., Broekhoven, S. et al. (2000) Monumenten in Nederland: Fryslân, Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist/Waanders Uitgevers, Zwolle.


Terug naar projectenoverzicht